วัดป่าหินงาม แต่เดิมเรียกพนังหินแตก เพราะมีก้อนหินขนาดใหญ่แตกระหว่างกลางเป็นสองซีกคนเดินผ่าได้ มีเนื้อที่ประมาณ ๒๐ ไร่ เป็นที่ของนายเวิน – นางหนม ประทุมแก้วได้มีจิตศัทธาบริจาคให้เป็พุทธสถานแด่พระธุดวค์ ในปี พ.ศ. ๒๕๔๒ โดยสร้างเสนาสนะแต่ไม่ถาวรถวาย และอยู่ได้ ๑ ปี ก็ไม่มีพระมาอยู่จำพรรษาอีกเลย วัดจึงรกร้าง ทางเจ้าภาพจึงยกถวายให้พระราชภาวนาวราจารย์ รองเจ้าคณะจังหวัดชัยภูมิ เจ้าอาวาสวัดชัยภูมิพิทักษ์(ผาเกิ้ง)เป็นผู้ดูแล จนกระทั่งในวันที่ ๒๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๔ หลวงพ่อเจ้าคุณวัดชัยภูมิพิทักษ์(ผาเกิ้ง) จึงได้นิมนต์พระครูสังฆรักษ์สีลวัณตะ รกฺขิตธมฺโม วัดห้วยหว้า ตำบลหนองแวง อำเภอหนองบัวแดง จังหวัดชัยภูมิมาพำนัก ณ ที่แห่งนี้ โดยได้สร้างเสนาสนะพออยู่อาศัยถวายให้ และได้ตั้งชื่อว่าพุทธอุทยานป่าหินงาม ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

 

เมื่อพระครูสังฆรักษ์สีลวัณตะ รกฺขิตธมฺโม ได้มาพำนัก ณ ที่แห่งนี้ ก็ได้นิมิตเห็นเต่าใหญ่มาขออยู่ด้วยเพราะเคยเป็นเจ้ากรรมนายเวรมาตั้งแต่อดีตชาติ ในที่ตรงนี้เคยเป็นทะเลมาก่อนและมีเต่ากระดองเต่าที่เก่าแก่ แตกบ้าง สมบูรณ์บ้าง ก็มีเกลื่อนกลาดมากมาย ดังนั้นท่านจึงได้ปัั้นรูปเต่าใหญ่เพื่อเป็นปริศนาธรรม มีลักษณะดังนี้ คือ "มีเทียนเล่มใหญ่กำลังส่องประกาย มีดอกบัวเป็นฐานตั้งอยู่บนหลังเต่าใหญ่ที่กำลังก้าวไปข้างหน้า" มีความหมายว่าเป็นพุทธปรัชญาว่าบัดนี้ธรรมะของพระพุทธเจ้าจะดับสูญหากเราเขลาปัญญาไม่รีบเร่งในการศึกษาธรรมะและปฏิบัติธรรมมากขึ้น ก็นับวันจะสิ้นสูญไปจากจิตใจของคน จึงเป็นที่มาของวัดเต่าใหญ่ โดยมีคำขวัญประจำวัด คือ

 

ป่าไม้ธรรมชาติ     ปูลาดด้วยพลาญหิน   ถิ่เต่าล้านปี   ไหว้พระดีมีวัตรงาม